NuSeble
The Directors
Αριθμός μηνυμάτων : 64
Ημερομηνία εγγραφής : 21/10/2012
V.I.P Pass
Ian characters: Boone-Lost
 |  Θέμα: Μια Παντονινή Ανάμνηση  Κυρ Μαρ 31, 2013 9:35 am | |
| 1ο Κεφάλαιο
Η εκδρομή
Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε που συνέβη,ακόμα θυμάμαι εκείνη την ημέρα αλλά πιο πολύ εκείνο το αξέχαστο ηλιοβασίλεμα.Τον μικρό περίπατο στην παραλία,αυτά τα δύο σμαραγδί μάτια,εκείνο το γλυκό χαμόγελο αλλά και εκείνο το φιλί,το φιλί του αποχαιρετισμου.
Ολα ειχαν τελειωσει μετα ενα κενο καλυπτε ολο μου το κορμι σαν καποιος να μου ειχε παρει μακρυα οτι πιο πολυτιμοτερο ειχα και δεν θα το επεστρεφε.
Οπως καθε χρονο ετσι και φετος τα ειχα ολα προγραμματισμενα απο τις αρχες του καλοκαιριου,τα παντα ηταν περιστρεφονταν γυρω απο αυτη την εκδρομη και πως θα περνουσα αφου ηταν ο δικος μου τροπος διαφυγης απο τη πραγματικοτητα που τοσο με επνιγε μερικες φορες....Η φθινοπωρινη μου εκδρομη.....
Φετινος μου προορισμος ηταν το εξοχικο που ειχαν οι δικοι μου λιγο πιο εξω απο τη πολη του Ντάντη της Σκωτιας.
Οι μονες εκρεμμοτητες που ειχαν πριν το ταξιδι ηταν να στειλω καποια mail στη δουλεια και να τηλεφωνησω στον μπαμπα για να του πω οτ θα φυγω ωστε να μην ανησυχει και ετσι και εκανα.
Εστειλα τα τελευταια mail και τηλεφωνηασα στον πατερα μου:
-“Ελα,μπαμπα τι κανεις;”
-“Λουσυ μου...καλα ειμαι,εσυ;” “Ολα ετοιμα για αυριο;”
-“Καλα ειμαι και εγω,ολα ειναι ετοιμα,σε πηρα για να μην ανησυχεις επειδη μεχρι να φτασω εκει δεν θα εχω καλο σημα”
-“Το ξερω,αντε τωρα πηγαινε για υπνο σε περιμενει ταξιδι.Καληνυχτα”
-“Καληνυχτα και σε σενα”
Αφου εκελεισα το τηλεφωνο εκανα τον συνηθισμενο ελεγχο και πηγα για υπνο.
Ξυπνησα το επομενο πρωι γυρω στις 6.30 κατεβασα τα πραγματα και ξεκινησα το ταξιδι μου.....ολα γυρω εμοιαζαν ονειρικα παντου εβλεπες το χρωμα του φθινοπωρου να εχει ντυσει τα παντα και να δινει μια μικρη αισθηση μελαγχολιας στην ατμοσφαιρα.
Ηταν περιπου εννεα και μιση οταν ετσριψα στο δρομο που οδηγουσε στο εξοχικο μας αλλα οχι μονο εκει.Λιγο πιο μακρυα στο 2ο δρομο απο τη γεφυρα που περνουσε απο εκει υπηρχε ενα μικρο χωριο το “Αμπάτον”.
Δεν ειχα ποτε μου επισκεφθει το χωριο αυτο ουτε οταν ημουν μικρη και ερχομουν εδω με τον πατερα μου και καποιους αλλους συγγενεις.
Μαλλον ειχα λογο που δεν το ειχα,καθως περνουσα απο το δρομο εκει παντα ειχα ενα περιεργο συναισθημα που δεν μπορουσα να εξηγησω αλλα με απωθουσε απο το να παω εκει.
Καθως ειχα περασει με το αυτοκινητο τη γεφυρα και εμεναν μονο λιγα χιλιομετρα απο το να φτασω στο εξοχικο μου συνεβη....
κατι πεταχτηκε μπροστα απο το αμαξι τοσο γρηγορα που δεν μπρολαβα να αντιδρασω και το αμαξι αναποδογυρισε....μετα κενο....
Μονο μια φωνη μου μιλουσε...
-“Δεσποινις,πως νιωθετε;”
“Με ακουτε;”
-Εγνεψα καταφατικα,μην γνωριζοντας που βρισκομουν ή πως ειχα βρεθει εκει.
Ανοιξα τα ματια μου και τον ειδα....
-“Ποιος εισαι;” τον ρωτησα και εκεινος ευγενικα απαντησε:
-“Ειμαι ο γερο Τζακ,εσενα πως σε λενε παιδι μου;”
-“Λουσι,Λουσι Ριβερ”
“Που βρισκομαι,τι συνεβη;” ρωτησα
-“Εισαι στο σπιτι μου,ειχεσ ενα ατυχημα με το αυτοκινητο σου,χτυπησες και σε εφερα εδω αφου δεν υπαρχει καποιο νοσοκομειο εδω κοντα.”
“Που πηγαινες;” με ρωτησε.
-“Πηγαινω στο εξοχικο μου,βρισκεται λιγα χιλιομετρα πιο κατω απο εδω.”
-“Μαλιστα” εεπε σαν να ηξερε ποια ημουν και τοτε θυμηθηκα και εγω ποιος ηταν ο γερο Τζακ.
-“Σε αφηνω να ξεκουραστεις” ειπε και βγηκε απο το δωματιο.
Ανασηκωθηκα στο κρεβατι και κοιταξα γυρω στο δωματιο,το δωματιο ειχε πετριννους τοιχους και πανω τους υπηρχαν λαμπες λαδιου τοποθετημενες σε ιση αποσταση δινοντας ενα ισομετρικο φως στο δωματιο.Ακριβως απεναντι υπηρχε ενα σκαλιστο τζακι που μολις ειχε αναφτει εδινε μια ζεστασια στο δωματιο,μπροστα απο το τζακι βρισκοταν ενα μικρο σαλονι με βελουδινα καλυμματα στην αποχρωση του καφε.
Ξαπλωσα και παλι και προσπαθησα να κοιμηθω αλλα δεν μπορουσα,στο μυαλο μου ερχοταν η στιγμη του ατυχηματος προσπαθωντας να φερω την εικονα τι μπορει να ηταν αυτο που ειχα χτυπησει εαν ειχα χτυπησει κατι τελικα.
Τελικα αφου μετα απο μιση ωρα δεν μπορουσα να κοιμηθω σηκωθηκα και πηγα βα βρω τον γερο Τζακ.
Ανοιξα την πορτα του υπνοδωματιου και βρεθηκα σε ενα μικρο διαδρομο το ιδιο διακοσμημενο με το υπνοδωματιο πετρινοι τοιχοι με ξυλινα επιπλα και διαφορους πινακες.
Προχωρησα λιγο και μια επροχη μυρωδια ειχε καλυψει τον αερα του σπιτιου την ακολουθησα και βρεθηκα στην κουζινα οπου ηταν ο γερο Τζακ πανω απο την κατσαρολα.
Σταθηκα και τον παρατηρησα,ηταν οπως ακριβως τον θυμομουν απο τα παιδικα μου χρονια οταν ερχοταν και βοηθουσε τον πατερα μου σε διαφορες δουλειες μονο που τωρα ειχε πιο πολλα ασπρα μαλλια και ρυτιδες στο προσωπο που ομως δεν εμποδιζαν να φανουν τα ζεστα καστανα ματια που διψουσαν για ζωη ακομα και τωρα.
“Μμμ.....μυριζει υπεροχα!!!”
Γυρισε και μου χαμογελασε και ειπε:
“Βλεπω δεν κοιμηθηκες τελικα,ωραια τωρα δεν θα φαω μονος μου”
“Ελα να κατσουμε,εχω ετοιμασει τραπεζι”
Ετσι καθησαμε και φαγαμε την πιο νοστιμη κοτοσουπα που ειχα δοκιμασει ποτε στη ζωη μου,επειτα πηγαμε και καθησαμε στο σαλονι μπροστα απο το τζακι πινοντας ζεστ σοκολατα.
Στην αρχη απορησα γιατι ζεστη σοκολατα την πινεις συνηθως το απογευμα αλλα ο γερο Τζακ μου ειπε:
“Παντα ειναι η σωστη ωρα για να πιεις μια ζεστη σοκολατα.”
Καθως πιναμε και οι δυο αρχισαμε να μιλαμε για τα παιδικα μου χρονια και τις μερες που περνουσα εκει αλλα τις δικες του αναμνησεις που πηγαιναν πολυ παλια.
Ετσι μετα απο λιγο ηπιε μια γουλια ζεστη σοκολατα και ανεστεναξε μλεγχολικα και ειπε
“Ετσι αρχισαν ολα”
| |
|
Ημερολόγιο
